به گزارش بهارانه، 

متاسفانه به سبب سهل انگاری مسئولین بیمارستان­ها، ارزش حجاب زنان تحت عمل جراحی، به کلی نادیده گرفته می­شود.

مطلبی که در اینجا می نویسم، اندکی تلخ و ناراحت کننده است و قطعاً موضع گیری هایی را به دنبال خواهد داشت. با این حال، نمی­توانم از این وضعیت به سادگی عبور کنم.

متن خود را با یک سوال آغاز می کنم: آیا تا به حال راه­تان به اتاق عمل افتاده است؟ سوال بعدی را از خانم ها می پرسم: آیا تا به حال وارد اتاق عمل شده اید؟

درد دل یک خانم: چند وقت گذشته، بر اساس نظر پزشک در بیمارستان ..... بستری شدم. برای اولین بار بود که برای عمل بستری می شدم. ساعت 9 صبح، بسته لباسی به من دادند که شامل لباس بلند با یک کلاه بود و از من خواستند تا آن را به تن کنم. دقت کردم دیدم، در بین این بسته البسه، شلوار وجود ندارد. وقتی لباس را بر تن کردم، از زانو به پایین عریان بود. به ناچار، وضعیت را تحمل کردم و در دل خودم گفتم این­جا همه خانم هستند و پزشک من نیز خانم است، پس ایرادی ندارد. ساعت 10، پرستار من را برای اتاق عمل احضار کرد. هنگامی که وارد اتاق عمل وارد شدم. کاملاً متحیر شدم. یک خانم و دو آقا در آن جا حضور داشتند. بعداً متوجه شدم، این ها مسئولین بیهوشی هستند. ظاهراً من باید از ناحیه نخاع، بی هوشی موضعی می­شدم. بالجبار، یکی از آقایان با تزریق داروی بی­حس کننده، پایین تنه من را بی حس کرد. تا این قسمت را با زجر فراوان تحمل کردم. اما در ادامه، وضعیت بسیار ناراحت کننده تری را تجربه کردم. در مرحله عمل، به گفته خودشان با یک پرده کوتاه ( 1 در 1 متر)، اتاق عمل از اتاق بی هوشی جدا شد. مثل این بود که از طریق یک پرده با ابعاد کم (به عرض بدن من)، پایین تنه من در بخش عمل و بالاتنه در بخش بی هوشی قرار می­گرفت. واقعاً مایه­ی تمسخر بود. بالاخره، من تحت عمل جراحی توسط پزشک خانم قرار گرفتم، با این حال، مسئولین بی هوشی آقا، بالای سر من بودند و نظاره­گر بودند. نمی­توانم بیشتر از این، مطلب را بیان کنم. فقط می­توانم بگویم، مسئولین بی هوشی آقا، تا انتهای عمل و در مرحله ریکاوری، نظاره­گر وضعیت عریان من بودند و من نمی­دانستم دغدغه­ بیماری و عمل جراحی را داشته باشم و یا حجاب مطرود شده­ام.

سوال: آیا می دانید، چه تعداد عمل با این شرایط انجام می شود؟ (بسیار زیاد)

تصور می­کنید، به چه دلیل، عموم مردم از این شرایط آگاه نیستند و این وضعیت اصلاح نمی­شود؟ (چون بیماران خانم به خود می­گویند من تنها این عمل را داشته­ام و به امید خدا تا آخر عمر، این وضعیت را تجربه نخواهم کرد و به سبب حیا از مطرح کردن آن و شکایت صرف­نظر می­کنند)

نمی توان گفت که اقایان مسئولین بی هوشی، مردان بی ملاحظه هستند، چرا که بر اساس قوانین بیمارستان، آن ها ملزم هستند تا انتهای عمل و ریکاوری نزد بیمار باشند و وضعیت بیمار را تحت کنترل داشته باشند. پس اشکال در کجاست؟

دو موضوع مطرح است: 1) حجاب و حیای زنان که در حال لگدمال شدن است و 2) قوانین بیمارستان

از این دو مورد، کدام یک برتری دارد: بر اساس اصول اخلاقی و اصول اسلام، پوشش و حجاب بسیار با اهمیت است و دستورات دینی ما بیان گر این هستند که در این امر باید توجه زیادی شود. اما بر اساس اصول اصول بیمارستان، زندگی و حیات یک زن اهمیت بیشتری از حجاب او دارد.

چاره کار کجاست؟

چاره کار بسیار ساده است: 1) پوشش بدنی را کامل کنند 2) در اتاق عمل، حدالمقدور از پزشکان، مسئول بی هوشی و ... خانم استفاده شود ، 3) محل بی هوشی و اتاق عمل را با پرده­ای با ابعاد بیشتر جدا کنند و ....

من این سوال را با تعجب بسیار از خودم می­پرسم ، آیا همین راه حل های ساده (که من آن­ها را مطرح کردم)، را مسئولین بیمارستان­ها نمی­توانند ارائه و اعمال کنند. تا به این ترتیب، حجب و حیای زنان محفوظ شود و دغدغه زنان در اتاق عمل و دیگر بخش­ها، صرفاً معطوف بیماری خودشان شود؟