به گزارش بهارانه؛کاروان معلولان ایران در مسابقات آسیایی هانگژو توانست با کسب ۴۴ مدال طلا ۴۶ نشان نقره و ۴۱ برنز بالاتر از ژاپن مدعی در سکوی نایب قهرمانی آسیا بدرخشد.
نایب قهرمانی آسیا بسیار شیرین بود و یک افتخار برای ورزش ایران؛ مخصوصاً ورزشکاران معلول کشور.
علت شیرینی کسب این عنوان تاریخی برای اولین بار این بود که یک کاروان ورزشی به‌مانند یک تیم منسجم و هماهنگ توانست نام ایران را در سکوی نایب قهرمان بلند آوازه کند و پرچم سه‌رنگ جمهوری اسلامی ایران را با سرود زیبای ملی‌اش به اهتزاز در بیاورد.
رقبای ایران همانند ادوار گذشته تا بن دندان، مسلح به این مسابقات پا گذاشته بودند، اما کاروان ایران همانند دوره‌های قبل با کمی‌ها و کاستی‌های فراوان پا به عرصه رقابت نفسگیر برای بلند آواز کردن نام ایران گذاشت.
در روزگاری که ورزش فوتبال در ایران هزینه‌های بسیار زیادی در بودجه دولت از خود به جا گذاشته است این مسئله را باید مورد توجه قرار داد که کاروان معلولان ایران با بودجه بسیار کم و غیر قابل مقایسه با تیم‌های بزرگ فوتبال در پایتخت،توانست عنوانی را کسب کند که فوتبال ایران سال‌هاست با پول پاشی و حاشیه های زیاد، مثل خرید مربی گران قیمت خارجی و... به دنبال کسب آن است.
باید بررسی کرد که چرا در ورزشی که هزینه‌های زیاد و سرمایه‌گذاری‌های گزافی در او داشته‌ایم ،‌همیشه با حاشیه‌های فراوان روبرو بوده نمی‌تواند آنطور که در توانایی‌های کشورمان به لحاظ استعداد و توانایی ورزشکاران آن  است درعرصه‌های جهانی بدرخشد؟
چطور می‌شود که تیم والیبال نشسته ایران با اقتدار در سطح اول دنیا ‌سالهای متمادین با کسب عناوین مهم جهانی می‌درخشد اما والیبال بزرگسالان رو به افول نهاده و یا ورزش فوتبال ما نمی‌تواند عنوان قهرمانی و یا نایب قهرمانی آسیا را کسب کند؟
همین چند وقت پیش بود که در مسابقات آسیایی هانگژو قبل از مسابقات پاراسیایی اش تیم فوتبال امید، ما را با شکست از هنگ کنگ ناامید کرد و از دور رقابت‌ها خارج شد.
قابل توجه است ورزشکاران رشته‌های دیگر از تبعیض و حقوق پایین خود گله‌مندهستند ، و ورزشکاران معلول ما نیاز بسیار بیشتری به توجه مسئولان در رابطه با تامین امکانات و نیازهای اساسی زندگی خود دارند.
امید است مسئولین ورزشی کشور ما به فکر حل مشکلات اساسی در این حوزه باشند.
انتهای پیام حامد عیوضی