اتفاقاتی که در خلال انتخابات ریاست‏ جمهوری سال 1388، موسوم به جریان فتنه روی داد، افراد، گروه‏ ها و اقشار مختلفی را درگیر خود ساخت و ماهیت آنان را در میدان عمل سیاسی بر همگان روشن نمود. واضح است که انقلاب سال 1357 به رهبری امام خمینی (ره)، در صدد برانداختن نظام امپریالیستی و طاغوتی حاکم در دوران شاهنشاهی برآمد و ارزش ‏های نوینی را تحت لوای نظام جمهوری اسلامی ایران برای ایرانیان به ارمغان آورد. از همان بدو تاسیس انقلاب، نخستین دسته‎بندی‏ های سیاسی به رويش نحله‌هاي ملي‌گرايي،‌مذهبي وملي–مذهبي و يا گرايش‌هاي مذهبي با تركيب و آميزه‌اي از مکاتب غربی دامن زد. این دسته‏ بندی‏ها در سیر تحول خویش احزاب، جنبش‏ها و نهضت‏ های گوناگونی را پشت سر گذاشتند، تا اینکه پس از انتخابات دوم خرداد سال 1376، واژه‏ ی اصلاح‏ طلبی را در برابر واژه ی اصول‎گرایی سربرآورد. اصلاح ‏طلبان علیرغم پیروزی در دو دوره ‏ی انتخابات 1376 و 1380، در سال 1384 صحنه ‏ی اداره‏ ی قوه‏ ی مجریه کشور را به اصول‏گرایان واگذار کردند. بدین‏ ترتیب اصلاح‌طلبان که سودای توسعه ‏ی سياسي،اجتماعي و اقتصادي در قالب پيشبرد آزادي بيان و احترام به حقوق زنان،‌احزاب واقليت‌ها را در سرداشتند، اندک اندک دچار آشفتگی سازماني و مدیریتی شدند و این امر راه را برای نفوذ جریان‏های فکری گوناگون با اهداف متفاوت در بین آنان باز کرد و بدین‏ ترتیب، در انتخابات سال 1388، بسیاری از افراد، گروه‏ ها و دسته‏ جات وابسته و متمایل به اصلاح‏ طلبان در راستای جریان‏ های ناهمسو با ارزش‏های جمهوری اسلامی ایران قرار گرفتند و صحنه‏ هایی از رقابت سیاسی را در ایران رقم زدند، که در واقع بوته‏ ای بود به نام جریان فتنه، برای محک زدن عیار گروه‏ها و احزاب سیاسی ایران و نشان دادن اینکه جریان‏های سیاسی در ایران در چه سمت و سویی گام برمی‏دارند.

الف. نوری غلامی زاده