به گزارش بهارانه؛ بابا طاهر که حدودا در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم می زیست، از شعرا و عرفای بزرگ روزگار خویش است. بابا لقبی بوده که به پیروان وارسته میداده اند و عریان به دلیل بریدن او از تعلقات دنیوی بود. او یکی از مشهورترین دوبیتی سرایان ایرانی است که گذشت زمان نتوانست دو بیتی های شورانگیزش را که با لهجه لری سروده شده، از یادها بزداید. از بابا طاهر علاوه بر دوبیتی ها، آثار ادبی دیگری نیز بجا مانده که از آن جمله میتوان به دو قطعه، چند غزل، مجموعه کلمات قصار عربی و کتابی به نام سرانجام اشاره کرد.

آرامگاه بابا طاهر عریان مربوط به دوره معاصر است و برفراز تپه ای در شمال غربی شهر همدان در میدان بابا طاهر واقع شد. نما و فرش بنای آرامگاه بابا طاهر همدان از سنگ است و در داخل آن کتیبه هایی از کاشی وجود دارد. در فضای داخلی این آرامگاه 24 دو بیتی بر روی 24 قطعه سنگ زیبا حک شده و در قسمت پایین اطراف محوطه داخلی مزار نصب شده است.

بنای مقبره بابا طاهر در گذشته چندین بار بازسازی شده است. مقبره او در قرن ششم هجری برجی آجری و هشت ضلعی بوده است. در دوران حکومت رضاشاه پهلوی نیز بنای آجری دیگری بجای آن ساخته شده بود. در جریان این بازسازی لوح کاشی فیروزه ای رنگی مربوط به سده هفتم هجری بدست آمد که دارای کتیبه ای به خط کوفی برجسته و آیاتی از قرآن است و هم اکنون در موزه ایران باستان نگهداری می شود. احداث بنای جدید در سال 1344 خورشیدی با همت انجمن آثار ملی و شهرداری وقت همدان و توسط مهندس محسن فروغی انجام شد. در اطراف بنای جدید فضای سبز وسیعی احداث شده است. این بنای تاریخی طی شمار 1780 در تاریخ 21 فروردین 1376 به ثبت آثار تاریخی و ملی ایران رسید.