این هم از عجایب روزگار است  که زمانی وی بنا به گفته همکارانش برای غذای مجلس و یا خبرگزاری کار (ایلنا) سر و دست می شکست هم اینک بواسطه پول های باد آورده ای که در راستای وطن فروشی بدست می آورد هموطنان خویش را به سخره گرفته و با یادگیری جشن های همچون هالوین سنت های دیرینه ایرانیان را فراموش کرده است.

وی که پس از فتنه سال 88 از ایران گریخت و در آغوش بهاییت پناه برد فراموش کرده که در روستای "قمی کلا" مازندارانی که به دنیا آمد با همین نذورات امام حسین (ع) آشنا بوده و از نزدیک لمس کرده است.

البته جای تعجبی ندارد که این روزنامه نگار به اصطلاح روشنفکر با چنین ادبیات سخیفی هموطنان سابقش را به سخره بگیرد چرا که وی در گذشته نیز به کررات برای بدست آوردن دلارهای اجنبی از چنین اقداماتی و یاوه نوشته هایی رویگردان نبوده است.

او در دوران فعالیت خود در روزنامه اعتماد ملی مقاله جنجالی‌ای به نام "آواز دلفین‌ها" نوشت که در آن رفتار محمود احمدی نژاد را به رفتار مربیان تربیت دلفین با دلفین‌ها تشبیه کرده بود.

 او در این مقاله مردم رنجدیده ای که در سفرهای استانی گرد احمدی نژاد جمع می شوند تا به او نامه دهند را، همانند دلفین های گرسنه ای دانسته بود که برای ربودن لقمه ای غذا از دست مربی، صدا از خودشان در می آورند و حرکات دلفریب نمایشی انجام می دهند.

متاسفانه وی آنچنان شیفته دلارهای وطن فروشی خویش شده که از یاد برده که نذری در بین ایرانیان چنانچه از اسمش بر می آید ؛ عهدی است که شخص برای برآورده شدن حاجت خود آن را ادا می کند و با صدقه کاملا متفاوت و در تضاد است.

نذری یعنی آن که انسان تصمیم بگیرد برای خدا کاری را انجام بدهد؛ و این مختص قشر به اصطلاح پایین شهر و یا مرفه بالای شهر نمی شود و هر کس به هر میزان توانایی که دارد می تواند  در این کار سهیم باشد.

البته نباید فراموش کرد که نذری فقط مخصوص آیین مقدس اسلام نیست بلکه آنچه که از تاریخ برمی آید نشان از این سنت در دیگر ادیان الهی نیز هست .

پيوند نذري دادن نشان از بزرگداشت و تعظيم شخصيت هاي محوري مورد توجه در آن آيين ها نيز هست؛ به عنوان نمونه می توان به نذر عمران نبی برای خادم شدن فرزندش در عبادتگاه نام برد.

نذر کردن به مناسبت های مذهبی متعدد با فرهنگ دینی ایرانیان رابطه مستحکم و طولانی مدت دارد و یکی از این مناسبت ها، ایام محرم است.

نذورات در بین مسلمانان در ایام مختلفی وجود دارد که ماه محرم از ایامی است که نذریهای زیادی در آن ادا می شود؛ آیین نذری دادن به عزاداران امام حسین(ع) سنتی دیرینه و پسندیده در میان اکثر مسلمانان و به خصوص شیعیان دنیاست که در کشورمان رواج بیشتری دارد و شب و روز تاسوعا و عاشورا به اوج خود می رسد.

مراسم نذری دادن مجموعه ای از ارزش های انسانی و اسلامی است که در کنار همیاری و دوستی مردم، نشان دهنده فرهنگ، آداب و رسوم و عقاید و سنت های ماست.

او با وقاحت هر چه تمام تر در هجو نامه خویش از زیر سوال بردن کرامت انسانی می نویسد اما وی فراموش کرده که در نذری دادن سنتی است که تمامی ایرانیان از هر قشر و آیین و مسلکی آنرا به نشانه تبرک دانسته و حتی گاهی بخاطر یک دانه برنج از غذای نذری مرفه ترین افراد جامعه نیز در صف بدست آوردنش می ایستند.

حتی در عزاداری های محرم برخی از ارامنه و زرتشتیان به حضرت ابوالفضل(ع) و اباعبدالله الحسین(ع) ارادت ویژه ای دارند و هر ساله از قند و چای هیئتهای مسلمان گرفته تا چند رأس گوسفند نذر می کنندو در این مراسم معنوی شرکت می کنند.
ارامنه اصفهان و ديگر شهرهاي ارمني نشين نيز نقشي ارزنده در اين عزاداري ها و نذورات دارند كه نشان از بزرگي و كرامت شهداي مظلوم واقعه كربلاو روز عاشوراست.
زرتشتيان تهران و يزد و چند نقطه ديگر كشور نيز مشاركت جدي و عاشقانه اي در نذورات و عزاداري هاي سالار شهيدان ابا عبدالله الحسين(ع) دارند.

یشتر این نذریها به صورت طبخ غذا و پخش آن میان مردم و عزاداران امام حسین(ع) است، به علاوه توزیع غذا در دسته ها و هیئتهای مذهبی در این ایام معمول است.

یکی از علما می فرمود:اگر در مجلس امام حسین (ع) شرکت کردی وبرایت چای آوردند آن چای را بنوش که دوای هر دردی است .چرا که نام امام حسین برآن است.

یکی دیگر از فواید نذری جمع شدن همه اعضای فامیل به بهانه کمک کردن برای آماده سازی نذری است که این هم از دیگر زیبایهای این سنت الهی است

ادای نذر موجب اجتماعی شدن و درونی کردن ارزش ها و اعتقادات دینی -تقویت باور های جمعی- تقرب بیشتر به خدای متعال و تعظیم شخصیت های اهل بیت پیامبر نور و رحمت و فعالیتی آیینی است که روز به روز گسترش بیشتری می یابد.

البته نذری دادن فقط به توزیع مواد خوراکی محدود نمی شود بلکه این سنت در نذرهای معنوی نظیر روزه، ختم قرآن، ذکر صلوات نیز وجود دارد که در تزکیه نفس و ارتقای روحی عزاداران تأثیر بسیاری دارد.