به گزارش خبرنگار ما، همه چیز در این خنده بازار رسانه ملی  در بازار اندوه ملت برای ناراحتی مردم فراهم بود فقط کم مانده بود که بخش «عمو قناد» خنده بازار داد بزند:«یه زلزله با آوارش ببینیم، یه زلزله...»

اما باز هم در کنار این حرکت عجیب تلویزیون، از هر چه بگذریم سخن مسئولانی که هر چند وقت یکبار مثل بت من در رسانه ملی حاضر می‌شوند و صحبت از مقاوم سازی در سراسر ایران می‌کنند خوش‌تر است!

به ویژه که در بیش‌تر مواقع این دست از مسئولان با راهبردهای کاملا پیشرفت‌مدارانه یکی از مهم‌ترین راه‌کارهای مقابله با زلزله را ایستادن در چهارچوب در و یا زیر میز و راه پله می‌دانند که این موضوع همیشه یکی از پیشنهادهای نخبه گرایانه‌ای است که مدیران کشوری هم‌چون ژاپن از آن مطلع نیستند.

در این بین با توجه به این راهکارهای فوق العاده چند فرضیه ذهن ما عوام الناس را که مثل برخی مدیران که حضور جدی در عرصه رسانه ملی دارند نخبه نیستیم. (البته تحصیل کرده بیکار که هستیم!)به خود مشغول داشته که بعضی از آنها به شرح زیر است:

1-مردم و مدیران کشور ژاپن خنگ و بی‌سواد هستند که به جای رفتن زیر میز و ایستادن در «چهارچوب در»، میلیاردها تومان هزینه ایمن‌سازی ساختمان‌های خود می‌کنند.

2-خودمدیران هم یا اهل زیر میزی رفتن هستند یا درهنگام زلزله توانایی دویدن به خارج از خانه را دارند و یا از همه مهم‌تر خانه‌هایشان بیدی نیست که با این زلزله ها بلرزد که فرضیه آخری از همه محتمل‌تر است.

3-باید به زودی هزینه‌های فراوانی برای ساخت و یا وارد کردن میزهای چینی و یا چهارچوب‌های در باز هم چینی کرد تا به این وسیله بتوان برای شهروندان عزیز ایمن‌سازی کرد.

4-مدیران برنامه‌های ویژه‌ای برای ایمن سازی پس از وقوع زلزله دارند  و برای همین در هنگام مانورهای سراسری که اغلب اوقات با شوخی و خنده دانش آموزان همراه است به همه گفته می‌شود که زیر میز بروید. خود زیر میزی ببخشید(!) زیر میز رفتن (!)برنامه ویژه مدیران برای مقابله با زلزله محسوب می‌شود.

5-به احتمال زیاد از این پس در صورتی که ایستادن در آستانه در و زیر راه پله جواب نداد، مدیران مربوطه چگونگی «وصیت کردن» به طور سریع را در یک مانور سراسری به پیر و جوان آموزش می‌دهند تا حداقل آن دنیای عزیزان با همت این مدیران کارشناس، ایمن‌سازی شود.

به هر صورت به نظر می‌رسد که برخی مدیران محترم و محترمه که این روزها علاقه زیادی به سکنی‌گزینی در برج‌های پایتخت دارند، برنامه‌های ویژه‌ای برای وضعیت زلزله تدارک دیده‌اند که پس از وقوع زلزله و از دست رفتن هم وطنان آن‌ها را اجرا خواهند کرد و این‌گونه می‌شود که ایمن‌سازی معنا پیدا می‌کند.

رضافرخی