نتایج این تحقیقات می تواند به دانشمندان در شناسایی فرآیندهای مغزی عامل هوش کمک کند.

دویج تادین عصب شناس دانشگاه روچستر در نیویورک به عنوان یکی از نویسندگان این تحقیق اظهار داشت: این تحقیقات بدان معنا نیست که پردازش بصری موثر و سریع به معنی داشتن بهره هوشی بالا است. بلکه فرآیندهای عادی مغز هوش و پردازش بصری موثر را مورد تأکید قرار می دهند.

از دهه 1800 پیشگامان آزمایشهای بهره هوشی چون سر فرانسیس گالتون ( دانشمند پیشگام علم اثر انگشت) در این رابطه تردید داشت که آیا میان افراد بسیار باهوشی و دیگران اختلافهای بسیاری وجود دارد یا خیر.

تحقیقات دهه های بعد تنها یک ارتباط نسبتا کم بین نمره آزمون بهره هوشی و توانایی افراد در جهت مشاهده حرکت در تصاویر را نشان داد.

تادین و همکارانش یک پرسش دیگر را درباره درک بصری برای تحقیقات خود در نظر گرفته بودند. آنها از 14 داوطلب خواستند که جهت حرکت یک سری نوارهای سفید و سیاه را روی یک صفحه نمایش تعیین کنند. گاهی این خطوط داخل یک حلقه مرکزی کوچک شکل می گرفت و گاهی دیگر نوارهای بزرگی بودند که همه صفحه نمایش را اشغال می کردند. شرکت کنندگان همچنین یک آزمایش بهره هوشی را نیز تکمیل کردند.

این تیم یادآور شده اند که افرادی که بهره هوشی بالاتری داشتند توانستند حرکت را در حلقه های کوچک شناسایی کنند اما نمی توانستد حرکتهای نوارهای سیاه و سفید بزرگتر را تشخیص دهند. از آنجا که تعداد افرادی که در این تحقیقات شرکت کردند بسیار محدود بود، محققان درباره این که آیا نتایج تحقیقات صرفا یک اتفاق بوده یا خیر تردید داشتند. پس از این آزمایش با 53 نفر انجام شد.

انجام تحقیقات بیشتر نشان داد که توانایی پالایش کردن بصری حرکت پس زمینه و تمرکز روی پیش زمینه با بهره هوشی نسبت دارد.

تادین گفت: درحالی که مردم راه می روند چشم انداز پس زمینه تغییر می کند، بنابراین مغزهای کارآمد در پالایش کردن اطلاعات بصری بی ربط عملکرد بهتری دارند و این عملکرد موجب می شود که آنها بتوانند کارهای مختلفی انجام دهند.

وی افزود: افرادی که بهره هوشی بالایی دارند به طور خودکار حرکت اشیاء کوچک را پردازش می کنند و به پس زمینه توجهی ندارند. پردازش سریع اهمیت دارد اما این فقط نیمی از داستان است. نحوه پالایش موضوعاتی بی اهمیت و تمرکز سریع روی منابع ویژگی مهم این افراد است.