به گزارش بهارانه، کربلایی محمد سهرابی که مردم شهر بهار وی را به زبان ترکی کل ممد صدا می کنند، پیرمرد بازنشسته ای است که با عشق به خدا و ائمه اطهار(ع) در طول دوران بازنشستگی خود، قرآن کریم، نهج البلاغه و منتخب مفاتیح الجنان را كتابت نموده و علاوه بر این نیز با گردآوری ضرب المثل های ترکی و شرح آن ها به زبان فارسی کاری کرده است که انجام آن در حوصله کسی نمی گنجد.

زمانی که از وجود چنین فردی در شهر بهار با خبر شدیم، با پرس و جو از اهالی محل، مغازه اش را پیدا کردیم تا مصاحبه ای با وی در اين خصوص داشته باشیم.

با ورود به مغازه و معرفی خود به عنوان خبرنگار، بسیار خوشحال شد و با استقبالی گرم، ما را به دیدن آثارش دعوت کرد.

کربلایی محمد که در سی امین روز از خرداد ماه 1330 به دنیا آمده است كه تحصیلات خود را در سال 1342 تا مقطع ششم ابتدایی گذرانده است.

وی در ابتدا کتاب مفاتیح را، که نگارشش سه ماه طول کشیده، نوشته است و حاشیه های آن را به اشعاری عرفانی و مرتبط با آیات و دعاهای آن صفحه  مزین کرده است. كربلائي محمد در اين كتاب مجموعا ازهزار و 300 بیت شعر براي تزئين حواشي صفحات استفاده كرده است که در آخر هم كتاب را با شعری از گلستان سعدی به پایان برده است.

یکی دیگر از کارهای جالب او، جمع آوری ضرب المثل های ترکی رايج در بهار است. به گفته خود او برای جمع آوری این ضرب المثل ها از کسی کمک نگرفته و تمام ضرب المثل هایی را که در ذهن داشته در این کتاب دست نویس گردآوری کرده است. كربلايي محمد  با جمع آوری 360 ضرب المثل، وجه تسمیه آنها را نیز در پایین هر ضرب المثل به زبان فارسی نگاشته است.

برای نمونه وجه تسمیه ضرب المثل ترکی " گِدّین سَقَل گَتِرَین، بیغِ دَه قودین یِردَه " به جنگ جهانی دوم مربوط می شود، زمانی که روسها به ایران حمله کرده و در زنجان مستقر می شوند. یکی از فرماندهان روس به یکی از نیروهای خود دستور می دهد تا به شهر بهار بیاید و ریش شیخ محمد باقر بهاری را برای او ببرد. اما وقتی این نیروی روسی برای انجام این کار به شیخ محمد باقر مراجعه می کند، نزدیکان او سبیل وی را می تراشند و او را راهی زنجان نزد فرمانده اش می کنند و از این زمان است که ضرب المثل " گِدّین سَقَل گَتِرَین، بیغِ دَه قودین یِردَه " با ترجمه رفتی ریش بیاری، سیبیلت رو هم جا گذاشتی، به وجود آمد.

از ديگر كارهاي اين مرد بهاري نگارش نهج البلاغه بوده است كه در مدت هفت ماه به پايان رسانده است. وي نهج البلاغه را به صورت كامل و به زبان فارسي و عربي و با اشعاري كه در وصف امام علي (ع) مزين نموده است در هزار و 370 صفحه نگاشته است.

كربلايي محمد كتاب را در پايان با رجزخواني هايي حضرت علي اكبر (ع) در روز عاشورا به زبان تركي كه در تعزيه هاي روز عاشورا در بهار خوانده مي شود و همچنين با گردآوري خط سياقي رومي كه در زمان قديم تاجران و مغازه داران از اين خط براي حساب و كتاب استفاده مي كردند به اتمام رسانده است.

نگارش قرآن كريم نيز يكي ديگر از كارهاي وي مي باشد كه هفت ماه زمان برده است. كربلايي محمد كه نمي تواند زبان عربي را به رواني بخواند براي حذف ايرادات احتمالي نگارش خود، قرآن كتابت شده را چهار مرتبه قرائت كرده و خطاهاي نگارشي را اصلاح مي كند.

وي كه صبر، عشق به خدا و ائمه اطهار را تنها علت انجام اين كار مي داند، مي گويد: روزانه به لطف خدا، 10ساعت از روز را براي نگارش اين كتب صرف مي كردم كه در مجموع مي توان گفت، نگارش آنها پنج هزار ساعت زمان برده است.

كربلايي محمد خاطره سفر خود به كربلا را كه در سال 1347 به همراه 9 تن ديگر از دوستانش و به صورت قاچاقي انجام شده بود در پايان يكي از كتاب هايش نوشته است. وي اين خاطره را اينگونه     مي گويد: در زمان حكومت پهلوي كسي نمي توانست به اين سفر معنوي برود، بنابراين تصميم گرفتيم با عبور از كوه ها و تحمل گرسنگي و تشنگي فراوان پس از 10 روز به نجف اشرف و زيارت حرم پرنور امام علي (ع) مشرف شويم كه اين خاطره لذت بخش را در پايان مفاتيح الجنان آورده ام.

وي كه شجره نامه خود را در پايان مفاتيج الجنان آورده است، اينگونه مي گويد: حاج علي خان هفت نسل قبل تر از ما بوده كه در قزاقستان زندگي مي كرده است و به دليل حمله روسها به آنجا به خمسه زنجان مهاجرت كردند و از آنجا به شهر بهار آمده اند.