به گزارش بهارانه، شبکه اطلاع رسانی دانابه نقل از قومس  نوشت: متاسفانه  روزی که به نام ولنتاین در میان جوانان ایرانی به عنوان یک فرهنگ و سنت باب شده است که  از جمله تهاجمات فرهنگی است که دشمن توانسته خیلی راحت به فرهنگ و سنت ما ایرانیان رخنه کند.

روزی که بهانه ای شده است در میان دوستان نامحرم (دختر و پسر )تا علاقه و ابراز احساسات کذاییشان را به یکدیگر ابراز کنند.در ایران چند سالی بیشتر نیست که شور و هیجان روز والنتاین، همه گیر شده است.

این جشن ها از دنیای غرب وارد کشورهای مسلمان شده و مردم نیز کورکورانه و بدون توجه به جنبه های مثبت و منفی آن، این مراسم را دنبال می کنند. شرکت در مراسم ویژه این روز، چهره اسلام را خدشه دار می کند!

روز ولنتاین در واقع فستیوالی مسیحی است که یاد و خاطره یکی از مقدسین این مذهب را گرامی می دارد. اما این مراسم از طریق مختلف به کشورهای مسلمان بسیاری راه یافته و بر اذهان مردم در خصوص پذیرش آن به عنوان جشنی معمولی تاثیر گذاشته است. روز ولنتاین جوانان را به فساد و گمراهی می کشاند.

تاریخچه  و افسانه ای به نام ولنتاین:

"زمانی فرمانروای روم باستان برای حفظ آمادگی سربازانش، از ازدواج آنها جلوگیری می کرده است به این دلیل که ازدواج باعث سستی آنها خواهد شد. در این بین کشیشی به نام "ولنتاین" مبادرت به عقد سربازان با دختران می نموده است که پس از اطلاع فرمانروا، به زندان می افتد. کشیش در زندان عاشق دختر زندانبان شده و خطاب به وی کارت هایی را می نوشته است و عاقبت در روز ۱۴ فوریه به دستور شاه وبه جرم اقداماتش اعدام شده و توسط غربی ها "شهید عشق" نامیده می شود!"

در حقیقت پشت پرده "ولنتاین"  که یک فرهنگ غربی است تلاش و تبلیغات برای از هم پاشیدن بنیان خانواده ها، جلوگیری از ازدواج و ترویج دوست یابی و دوست گزینی به جای انتخاب همسر و تشکیل خانواده، است.

 طراحان "روز ولنتاین"  تلاش برای فرهنگ سازی آن در میا ن جوانان مسلمان و به خصوص جوانان ایرانی است تا دلیلی باشدبرای اشاعه فساد و فحشا در جامعه، و چه بسا که این روز فرصتی است برای تمدید عشق ناپاک دو نامحرم که سرنوشت بیشتر این محبت های بدون عمق و ریشه، قطعا بر کسی پوشیده نیست.

 اما رواج این فرهنگ غربی نگران کننده در سایه تبلیغات شبکه های ماهواره ای، تنها می تواند برای جوان و فرزند خانواده به عنوان یک الگو تلقی شده و مهر تأییدی باشد بر یک فرهنگ غلط و ناپاک که حاصل آن دوری گزینی از ازدواج و حفظ روابطی است برای فروپاشی اخلاقی جامعه.

در حالی که این پدیده در فرهنگ و تاریخ ما وجود دارد اما درست و پررنگ به جوانان معرفی نشده است. روز ازدواج حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا(س) تنها نمونه ای از فرهنگ مذهبی ماست که نه تنها افسانه نیست و قصه سازی نشده است که ریشه در باورها و مذهب ما دارد و حتما می تواند به استحکام خانواده و عشق حقیقی همراه با هویت کمک کند.

نکته قابل تامل این است که مسؤولین فرهنگی ما نه تنها سعی در فرهنگ‌سازی صحیح، گسترده، بجا، مستمر و خلاقانه برای گسترش آیین ها و باورهای مذهبی مان به عنوان جایگزین این فرهنگ غربی ندارند، بلکه بعضا نسبت به این پدیده که اتفاقا گسترش بسیار زیادی هم به دلیل اطلاع رسانی نادرست از سوی ما و اطلاع رسانی گسترده از سوی شبکه های ماهواره ای پیدا کرده است سکوت کرده اند.

انتهای پیام/