به گزارش بهارانه، گزاره تحلیلی: از همان روز 22 بهمن 1357، سیاستمداران و تئوری‌پردازان آمریکا در ساختار سیاست خارجی خود، به رهیافتی کمتر از حذف انقلاب اسلامی ایران نیندیشیدند و این اصل سیاست خارجی از ابتدای انقلاب به انحاء مختلف و متعدد اعم از تقابل، تحریم و مذاکره در دستور کار قرار داشته است. در داخل نیز، دشمن با بی‌تفاوت‌سازی مردم نسبت به انقلاب، دوقطبی‌سازی و اختلاف‌افکنی، آشوب‌سازی با سوءاستفاده از مطالبات مردمی و مشغول کردن کشور و نظام در این امور به جای پرداختن به دغدغه‌های اصلی، مأیوس‌سازی و ناامید کردن مردم با بن‌بست نمایی مهم‌ترین راهبردهای 9 ماهه اخیر خود را دنبال نموده است.

نکته مهم؛ دیوار راهبردهای اجرایی اندیشکده‌های آمریکا در 13 آبان امسال به شدت لرزید، در ایام فاطمیه و در تشییع باشکوه شهدا تَرَک برداشت و در 22 بهمن ماه 1401 فروریخت. این سقوط و فروریختگی، فرصت‌هایی کم‌نظیر را رقم زده است که باید قدر دانست و با همت مضاعف و پشتکار قوی دنبال کرد. اولین فرصت ایجاد شده، تحقق اتحاد ملی است. ضروری است این اتحاد را در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌ها مستحکم و با ابزار رسانه تقویت کرد.

دومین فرصت؛ ایجاد بستر درک درست از واقعیت برای آن دسته از کسانی است که با اغتشاشات دچار لرزش و اشتباه محاسباتی گردیده‌اند. این بستر را لازم است هوشمندانه، هدفمند و جذاب راهبری واز هرگونه اقدامات سطحی وفاقد عقلانیت انقلابی خودداری کرد.

سومین فرصت ایجاد شده؛ تغییر محاسبات دشمن است. شکست راهبرد براندازی وتغییر رفتار از سوی دشمنان، بسترساز مناسبی برای پرونده‌های بین‌المللی و مذاکرات گردیده است. باید از این ظرفیت ایجاد شده، بهره‌برداری کیفی صورت پذیرد.

چهارمین فرصت از حضور شگفتی‌ساز ملت ایران در راهپیمایی 22 بهمن، فرصت خدمتگزاری مضاعف است. قطعا قدرشناسی این فرصت، فقط و فقط در خدمت‌گزاری مسئولان به صورت مدبّرانه، با روحیه جهادی و اثربخش خواهد بود ان‌شاءالله.