20. فروردين 1403 - 9:02   |   کد مطلب: 42752
سالی که نکوست از بهارش پیداست؛
بهارِ انسان در بهار قرآن و طبیعت
تقارن بهار قرآن و بهار طبیعت موضوع جالبی بود را که در سال‌های اخیر جریانات خاصی از خارج و داخل کشور که آن‌ها هم به شبکه‌های معاندِخارجی وابسته هستند، سعی در جداسازی و تفکیک اسلام از آداب و رسوم ایرانی داشته و دارند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «بهارانه»؛ نوروز امسال با نوروز بندگی خداوند همزمان و مقارن شد.
تقارن بهار قرآن و بهار طبیعت موضوع جالبی بود را که در سال‌های اخیر جریانات خاصی از خارج و داخل کشور که آن‌ها هم به شبکه‌های معاندِخارجی وابسته هستند، سعی در جداسازی و تفکیک اسلام از آداب و رسوم ایرانی داشته و دارند.
اما حالا همزمانی ماه مبارک رمضان با عید نوروزِ چند هزار ساله ایرانی فرصتی بود تا اسلامیت و ایرانیت در کنار هم جِلوِه نمایند.
ماه مبارک رمضان تقریباً یک هفته زودتر از عید نوروز میهمانی خدا را برای بندگانش آغاز کرد و روزهای آخر سال که مردم مشغول خریدهای نوروزی و خانه تکانی و دیدار اهل قبور هستند با روزهای ابتدایی ماه بندگی خدا هم‌زمان شد.
حضور در معابر سطح شهر و فروشگاه‌ها با رعایت آداب شرعی اسلام فضایی را ایجاد کرده بود که واقعاً برای خود نگارندهِ متن، جالب توجه بود که چطور پس از آن‌همه بمباران رسانه‌ای،تبلیغاتی غرب و جنگ تمام عیار فرهنگی، هنوز اسلام و ایمان در باورهای دینی مردم این‌چنین خودنمایی می‌کند.
با آغازِ عید نوروز در ساعات شروع صبح، همانند همیشه ایجاب می‌کرد که معابر شلوغ بوده و مردم به دیدو بازدید بروند، اما این‌گونه نبود و شروع بازدیدها و صِله ارحام بعد از افطار صحنه‌های زیبایی را در سطح شهر به‌وجود آورده بود و ناخودآگاه انسان یاد دورانی که فضای مجازی این‌چنین گستره خود را در لایه‌های جامعه نداشت می‌برد که بعد از افطار و تماشای سریال‌های ماه مبارک مردم به کوچه و خیابان‌ها می‌آمدند.
دید و بازدیدِ بعد از افطار دست هر انسانی را برای دراز شدن به‌سمتِ آجیل و شیرینی و شکلات سفره نوروزی باز می‌گذارد و علت اصلی صله ارحام در این زمان را می‌توان رعایت حرمت ماه روزه داری و چشیدن طعم همزمان معنویت و مادیات عنوان کرد.
فرا رسیدن میلاد با سعادت امام حسن مجتبی علیه السلام در ایام نوروز و حضور گسترده مردم در مراسم جشن و شادی و فضای معنوی شهر که تحت تأثیر آذین بندی‌های نوروزی و مذهبی گشته بود حس و حال دیگری را به انسان می‌داد و چه زیباست تلفیق جشن ایرانی و اسلامی با یک‌دیگر که گویی این دو از هم تفکیک ناپذیرند.
بعد از آن فرا رسیدن لیالی پرفیض قدر و هم‌زمانی آن با روزهای آخر تعطیلات هم جالب بود اما تقارن مهمه ماه مبارک رمضان و عید نوروز را باید تقارن روز شهادت حضرت علی علیه السلام با روز طبیعت دانست و منتظر واکنش مردم در این روز بود.
آیا روز طبیعت همانند همیشه در اماکن تعریف شده برگزار می‌شود؟ 
باید فراموش نکرد که بسیاری از مسافران نوروزی نمی‌توانند به‌علت سفر روزه داری کنند و از این جهت برگزاری روز طبیعت ایرادی ندارد. 
معاندین و آن‌هایی که سال‌ها بر طبلِ جداییِ دین از ملّیت می‌زنند، منتظر این‌روز بودند.
روزی که حتی خیلی‌ها پیش بینی می‌کردند که عده زیادی برای حضور در سیزده بدر پارک‌ها و جنگل‌ها و هرجایی که مختص این روز است، اتراق نموده و حاضر شوند، اما با کمال تعجب یک روز قبل از آن پویشی در فضای مجازی مبنی بر موکول نمودن روز طبیعت و تفریح و شادی آن به روز عید فطر به احترام روز شهادت حضرت علی علیه السلام مورد توجه قرار گرفت و در روز طبیعت، همان سیزده بدر خودمان معابر و پارک‌ها بسیار خلوت بود و مردم دوباره باعث تعجب شدند، و در آستانه افطار خیلی‌ها با افطاری به‌سمت پارک‌ها رفتند.
شب‌های قدر نیز برای دانش آموزان و دانشجویان که از تعطیلات تحصیلی بهره می‌بردند فرصت بسیار مناسبی بود که پرشورتر از گذشته در مساجد و تکایا و اماکن مذهبی حضور داشته باشند.
برقراری احیای شب‌های قدر با حضور گسترده جوانان و نوجوانان، زیبایی دیگری داشت و هشداری جدی برای همه فعالین و مسئولین در حوزه فرهنگی بود که جوان مشتاق معنویت است و باید بنابر فرمایش رهبر انقلاب؛ جوان را دریافت و جوانان را بیشتر از قبل تشویق و بیشتر برای آن‌ها وقت گذاشت، چرا که جوانان و نوجوانان نشان دادند اهل معنویت و گرایش به آن هستند و آن‌ها هستند که آینده را خواهند ساخت.
شروعِ سال در شهرستان‌های استان همدان فقط به دید و بازدیدها ختم نمی‌شود، بلکه آغاز فصل کشت و کار برای بسیاری از کشاورزان است.
کشاورزانی که با زبانِ روزه برای کشت و کار و کسب روزی حلال به کار طاقت فرسای خود مشغول می‌شوند و بعد از افطار برای به‌جا آوردن صله رحم همراه با خانواده خود به خانه اقوام و آشنایان می‌روند.
شروع سال ۱۴۰۳ با معنویت ماه مبارک رمضان آغاز شد و چه سال نیکویی شود آن سال که این‌گونه آغاز شود.
این‌جاست که باید گفت: سالی که نکوست از بهارش پیداست.
انتهای خبر/ع

دیدگاه شما