به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «بهارانه»؛سال آینده سال ۱۴۰۵ است سالی که بنا بر گفته کارشناسان حوزه جمعیت، پنجره جمعیت ایران بسته می‌شود و اگر جهشی در افزایش فرزندآوری در کشور رخ نداده باشد پس از آن، کشور وارد دالان پیری جمعیت و پس از یک دهه دچار آغاز چالش پیری جمعیت و بحران آن می‌شود. 
در اوایل دهه ۹۰ بود که رهبر انقلاب نسبت به این موضوع ابراز نگرانی کرده و بارها تأکید بر افزایش فرزندآوری در کشور داشتند.

مسئولان اجرایی و قانون‌گذار کشور حدود ۱۳ الی ۱۴ سال فرصت برای اجرای فرامین رهبر انقلاب را داشتند که جز در مقطعی از دولت قبل و ابلاغ قانون طرح جوانی جمعیت، حرکت خاصی در این زمینه صورت نگرفت. 
قانون جوانی جمعیت اما با تمام نواقصی که داشت و بندهایی که از آن به اجرا در نیامد اما بنابر آمار اعلام شده از طرف مسئولان، در همان مقطع افزایش فرزندآوری نسبت به قبل صورت گرفته است.
این موضوع نشان دهنده آن است که طرح‌های حمایتی گرچه کوچک و یا ناقص باشند می‌توانند در جهش و افزایش فرزندآوری در کشور موثر واقع شوند.
اما در طول یک‌سال گذشته برخلاف رویه امیدآفرینی و تشویق خانواده‌ها برای فرزندآوری، به‌طور محسوس و قابل توجهی قیمت مایحتاج و اقلام مصرفی نوزادان مثل: شیر خشک و پوشک نوزاد، موجب تعجب خانواده‌ها و تحت فشار قرار گرفتن خانواده‌های دارای فرزند خردسال و نوزاد شده است.
از طرفی متوقف و کند شدن طرح ملی مسکن یکی از دلایل مشهود و موثر در این زمینه است که جوانان با اجاره‌ بهای سنگین منزل مسکونی به افزایش فرزندآوری نمی‌توانند فکر کنند. 
همچنین افزایش ناچیز وام فرزندآوری به مبلغ ۴۰ میلیون ریال از سال گذشته تا سال جاری نیست یکی دیگر از عوامل در این زمینه است که اگر مشکلات و موانع دریافت و أخذ وام ۴۴۰ میلیون ریالی فرزندآوری را در نظر گرفت، نباید اصلاً به فکر آن وام بود.
زیرا بسیاری از افرادی که اکنون حدود دو سال است که فرزند آن‌ها به دنیا آمده است هنوز موفق به دریافت وام فرزندآوری نشده و طبق قانون، دیگر مشمول دریافت این وام پس از دو سال نمی‌شوند.
مسئولان کشور باید توجه داشته باشند که زمانی برای جبران این خسارت بزرگ در کشور نیست و باید هرچه سریعتر در دو حوزه تشویق به ازدواج و تشویق به فرزندآوری تلاش خود را انجام دهند. 
گرچه تأمین منابع مالی برای تشویق زوج‌های جوان و جوانان مجرد در برابر هزینه‌هایی که در کشور صورت می‌گیرد مبلغ قابل توجهی نیست و دولت با مدیریت می‌تواند جوانان را نسبت به ازدواج و فرزندآوری تشویق کرده و آینده کشور را بسازد. 
گرچه اگر منابع مالی قابل توجهی هم در این زمینه صرف شود، باز هم کشور دچار ضرر و زیان نشده است؛ چراکه منابع انسانی مورد نیاز آینده در این زمان تأمین می‌شود و در آینده، کشور متحمل هزینه‌های چند ۱۰ برابری از چالش و بحران جمعیتی نمی‌شود. 
آیا عزم راسخی در این مسیر برای نجات کشور در آینده اتفاق افتاده است؟
حامد عیوضی